یکی از شیعیان طی نامهای دربارهی اختلاف شیعه، امام را با خبر کرد و حضرت در پاسخ، نامهای نگاشت که بخشی از آن در پایین میآید: «خداوند متعال خردمند را مخاطب میسازد…

ردم دربارهی من چند دسته هستند: ۱- گروهی بینا و راه یافته، متمسک به حق، پیوسته به فرع برخاسته از [ صفحه ۸۸] اصل نبوت که کمترین تردیدی دربارهی من ندارند و مرا پناهگاه خود میدانند. ۲- گروهی نیز حق را از اهل آن نگرفتهاند و مانند دریانوردی هستند که با موج زدن آب جابجا میشوند و با آرامش آن آرام میگیرند. ۳- سومین گروه، اسیر دست شیطان شده و بر اثر حسد، اهل حق را انکار کرده به کمک باطل، حق و حقیقت را به کنار میزنند، آنان را که به چپ و راست رفتهاند واگذار، شبان هنگامی که میخواهد گلهی خود را جمع کند از آسانترین شیوه استفاده میکند. از افشای اسرار امامت خودداری کن و از قدرت طلبی و ریاست جویی بپرهیز که این دو آدمی را به هلاکت میاندازند…» [۱۲۳] . امام – علیهالسلام – در این نامه از اختلاف مردم دربارهی امامت ایشان سخن میگوید و آنان را در سه دسته جای میدهد: الف: گروه مومن و بینای در امور دینی و آگاه به اهداف امامت. این گروه به امام حسن عسکری مانند پدرانش اعتقاد دارد و کمترین شبههای دربارهی امامت ایشان ندارد. ب: گروه ناتوان و ناآگاه که بینش دینی ندارد و حق را از اهل آن نگرفته است. این گروه که اکثریت قاطع جامعه را تشکیل میدهد اسیر عواطف است و متاثر از جریانات اجتماعی. رنگ پذیری این گروه زیاد است و در برابر حوادث، یارای ایستادگی ندارد و به رنگ پیشامدها در میآید. ج: گروه منحرف و گمراه از صراط مستقیم که شیطان بر آنان چیره شده و آنان را از یاد خدا غافل کرده است. این گروه همانگونه که با پدران امام سرستیز داشت با حضرت نیز در جنگ است و به اغوای مردم مشغول. سپس امام مخاطب را به استقامت و پایداری فرامیخواند و از انحراف به چپ و راست [ صفحه ۸۹] برحذر میدارد و بر کتمان امر امامت تاکید میکند زیرا عباسیان کمر به جنگ و نابودی حضرت و یاران ایشان بستهاند. در پایان نامه، حضرت از ریاست طلبی برحذر میدارد زیرا موجب هلاکت و نابودی جوینده آن است.
برگرفته از کتاب زندگانی امام حسن عسکری علیهالسلام نوشته آقای باقر شریف قرشی