در سامرا قحطی سختی پیش آمد، معتمد خلیفه وقت فرمان داد مردم به نماز استسقاء (طلب باران) بروند، مردم سه روز پی در پی برای نماز به مصلی رفتند و دست به دعا برداشتند ولی باران نیامد، روز چهارم جاثلیق (پیشوای اسقفان مسیحی) همراه مسیحیان و راهبان به صحرا رفت، یکی از راهبان هر وقت دست به سوی آسمان بلند می‏کرد بارانی درشت فرو می‏بارید. روز بعد جاثلیق همان کار را کرد و آن قدر باران آمد که مردم دیگر تقاضای باران نداشتند؛ همین موجب شگفتی و نیز شک و تردید و تمایل به مسیحیت در میان بسیاری از مسلمانان شد و جامعه‏ ی اسلامی در آستانه‏ ی یک بحران سرنوشت‏ساز و خطرناک قرار گرفت.  

این وضع بر خلیفه ناگوار بود، پس به دنبال امام عسکری علیه ‏السلام فرستاد و آن گرامی را از زندان آوردند. خلیفه به امام عرض کرد: امت جدت را دریاب که گمراه شده ‏اند! 

امام فرمود: از جاثلیق بخواه که فردا سه شنبه به صحرا بروند. خلیفه گفت: مردم باران نمی‏خواهند بنابراین به صحرا رفتن چه فایده ‏ای دارد؟

امام فرمود: برای آنکه انشاءالله شک و شبهه را برطرف سازم. خلیفه فرمان داد و پیشوای اسقفان همراه راهبان سه‏شنبه به صحرا رفتند. امام علیه‏ السلام نیز در میان جمعیت عظیمی از مردم به صحرا آمدند. آنگاه مسیحیان و راهبان برای طلب باران دست به سوی آسمان برداشتند، آسمان ابری شد و باران آمد. امام فرمان داد دست راهب معینی را بگیرند و آنچه در میان انگشتان اوست بیرون آورند. در میان انگشتان او استخوان سیاه فامی از استخوان‏های آدمی یافتند، امام استخوان را گرفت و در پارچه ‏ای پیچید و به راهب فرمود: اینک طلب باران کن. راهب این بار هم دست به آسمان برداشت اما ابر کنار رفت و خورشید نمودار شد. مردم شگفت زده شدند. خلیفه از امام پرسید: این استخوان چیست؟

امام علیه ‏السلام فرمود: این استخوان پیامبری از پیامبران الهی است که از قبور برخی از پیامبران برداشته‏اند و استخوان پیامبری ظاهر نمی‏شود جز آنکه باران می ‏آید. امام را تحسین کردند و استخوان را آزمودند

دیدند همانطور است که امام می‏فرماید. [1] .

---

(1) جوهر الکلام،ص154 و اخبار الدول،ص117،

منابع:

سیری در سیره فردی و اجتماعی امام حسن عسکری علیه السلام،نویسنده :عبدالکریم ملایی تبریزی